Ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία
«Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε κλεισμένοι στην πανοπλία μας» είπε ο βασιλιάς.
«Τι θες να πεις;» ρώτησε ο ιππότης.
«Στήνουμε φράγματα για να προστατεύσουμε αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε. Μετά, μια ωραία πρωία "κολλάμε" πίσω απ’ τα φράγματα και δεν μπορούμε να βγούμε»
«Πρέπει να μείνει κανείς μόνο του για να του πέσει η πανοπλία»
...Ο ιππότης κούνησε το κεφάλι του καταφατικά και τα μάτια του βούρκωσαν. Τότε μια φοβερή σκέψη του πέρασε από το νου: ποτέ δεν κατηγόρησε τον εαυτό του για ό,τι έκανε ο ίδιος. Προτιμούσε να κατηγορεί τη Τζούλιετ για την οινοποσία της. Πραγματικά, είχε ανάγκη την οινοποσία της για να μπορεί να λέει ότι για όλα έφταιγε εκείνη - ακόμα κι για το ότι αυτός είχε κλειστεί στην πανοπλία του. Όταν, λοιπόν, συνειδητοποίησε πόσο άδικος υπήρξε απέναντι στη Τζούλιετ, δάκρυα πλημμύρισαν το πρόσωπό του. Ναι: πιο πολύ την είχε ανάγκη παρά την αγαπούσε. Πόσο θα ήθελε να την είχε αγαπήσει περισσότερο και να την είχε λιγότερο ανάγκη!.....
Ρόμπερτ Φίσερ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου