Ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία

Ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία

«Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε κλεισμένοι στην πανοπλία μας» είπε ο βασιλιάς.
«Τι θες να πεις;» ρώτησε ο ιππότης.
«Στήνουμε φράγματα για να προστατεύσουμε αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε. Μετά, μια ωραία πρωία "κολλάμε" πίσω απ’ τα φράγματα και δεν μπορούμε να βγούμε»

«Πρέπει να μείνει κανείς μόνο του για να του πέσει η πανοπλία»

  ...Ο ιππότης κούνησε το κεφάλι του καταφατικά και τα μάτια του βούρκωσαν. Τότε μια φοβερή σκέψη του πέρασε από το νου: ποτέ δεν κατηγόρησε τον εαυτό του για ό,τι έκανε ο ίδιος. Προτιμούσε να κατηγορεί τη Τζούλιετ για την οινοποσία της. Πραγματικά, είχε ανάγκη την οινοποσία της για να μπορεί να λέει ότι για όλα έφταιγε εκείνη - ακόμα κι για το ότι αυτός είχε κλειστεί στην πανοπλία του. Όταν, λοιπόν, συνειδητοποίησε πόσο άδικος υπήρξε απέναντι στη Τζούλιετ, δάκρυα πλημμύρισαν το πρόσωπό του. Ναι: πιο πολύ την είχε ανάγκη παρά την αγαπούσε. Πόσο θα ήθελε να την είχε αγαπήσει περισσότερο και να την είχε λιγότερο ανάγκη!.....

Ρόμπερτ Φίσερ

Η μοναξιά είναι από χώμα

Η μοναξιά είναι από χώμα

Το δικό μου το πολύ πως να χωρέσει στο δικό σου το λίγο! Κι οι δυο μας δυσανασχετούσαμε δικαιολογημένα.

Όμως μέσα σ' αυτό το λίγο σου, σ' αυτό το περιορισμένο σου, είχα την κακοτυχία να διακρίνω σκιές περαστικές που με πυρπόλησαν. Σκιές του απέραντου. Αυτό που δεν έλεγχες, αυτό που δεν γνώριζες, προσπερνούσε από μια σου έκφραση, από μια σου χειρονομία τυχαία και με καθήλωνε.

Δεν περιγράφεται η ματιά, η κίνηση, ο ήχος.

Ό,τι κι αν σου πω δεν θα σου μεταδώσω αυτό που μ' έκανε να σε θέλω έτσι. Το απέραντο είναι άπιαστο, απερίγραπτο, ακαθόριστο. Χιλιάδες να λέω εναντίον σου αμέσως θα παραλύσουν μπροστά στη γρήγορη κίνηση του χεριού σου μόλις σηκωθεί για να φτάσει στα χείλη σου και να δαγκώσεις το μικρό σου νυχάκι σμίγοντας τα φρύδια σα να σκέφτεσαι κάτι δύσκολο.

Για μια τέτοια κίνηση, κάποιες ώρες, ένιωθα έτοιμος και τη ζωή μου να δώσω.

Για μια τέτοια κίνηση!

Σαν σινιάλο άλλων κόσμων ερχόταν προς εμένα κι ανέτρεπε όσα σου καταμαρτυρούσα. Από κατήγορο με μετέτρεπε σε ζητιάνο σου!

Για μια τέτοια κίνηση!

Δεν θα απορήσω ποτέ ξανά για το τι είναι εκείνο που αλυσοδένει ένα ζευγάρι. Δεν φαίνεται αυτό που αλυσοδένει. Εμείς οι απ' έξω δεν βλέπουμε τίποτα όμως ένας άντρας κανείς δεν ξέρει τι σινιάλα δέχεται από το βλέμμα μια γυναίκας, απ' την ανάσα της, από το γέλιο της, από την πιο ανεπαίσθητη χειρονομία της, από το άρωμά της.

Μάρω Βαμβουνάκη

 

Παλατινή Ανθολογία - Των εραστών τα μάτια είναι πάντα σα βροχή

Αντί για λουλούδια και σοκολατάκια σε σχήμα καρδιάς προτείνω το παρακάτω:

Η Παλατινή Ανθολογία είναι το δημοφιλέστερο ποιητικό ανάγνωσμα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, από τον 7ο π.Χ. έως τον 7ο μ.Χ. αιώνα. Το δε συντριπτικώς δημοφιλέστερο τμήμα είναι το Πέμπτο Βιβλίο, αυτό που περιλαμβάνει ερωτικά επιγράμματα διακρινόμενα για την κομψότητα του λυρικού ύφους και την αγέραστη επικαιρότητά τους. Ο κόσμος του έρωτα - από την απλή εξομολόγηση ως τη σοφιστευμένη απιστία, από τα συνήθη παράπονα και τα χαριεντίσματα ως τα αφάνταστα καρδιοχτυπήματα και τα βάσανα, από τη συγκρατημένη σεμνότητα ως τη απερίφραστη χυδαιότητα - παρουσιάζεται ανάγλυφα και με χαριτωμένη βραχύτητα στα μάτια του αναγνώστη, που όχι μόνο διαπιστώνει ότι στο θέμα αυτό (:στον έρωτα) τίποτα δεν έχει αλλάξει αιώνες τώρα, αλλά και μαντεύει ότι ποτέ δεν πρόκειται τα πράγματα να είναι διαφορετικά. Ως προς αυτό όμως όλοι συμφωνούν και λένε "ευτυχώς".